گفتگو با تشنگان امید

با کسانی که تشنه امید هستند، گفتگوهای یاس انگیز گناهی است نابخشودنی. وقتی این عمل از فردی نابخرد صادر میشود، او را به دلیل عدم آگاهی میتوان بخشید، اما اگر شخصی دانا به انجام این گناه مبادرت ورزد بایستی همواره نزد دیگران شرمسار باشد.

رنگ چنین گناهی ده بار سیاه تر از عمل سنگ انداختن به کسی است که پاره یی نان را برای سد جوع طلب میکند. در واقع این کار به مثابه زهر خوراندن به کسی است که برای رفع عطش جرعه یی آب میخواهد.